Vandag was ‘n dag van agterkom hoeveel ander mense vir jou beteken. Ek sou nie hierdie 1400 km van Thabazimbi na Mosselbaai kon maak sonder mense nie.
Eerste is daar Thinus. Hy het sommer so uit die bloute by die kerk na my toe gekom en gesê hy wil saam. Ek dink ons Vader het met hom gepraat, regtig. Hy is ‘n tonic, ‘n lewens tonic. Altyd reg met ‘n glimlag en ‘n grappie. As ons stop spring hy uit en maak koffie, maak bottels vol, praat moed in. Sy woorde wat hy sekerlik die meeste sê is: “nee, sit jy, ek sal dit doen.”
Dan is daar Pierrie. Hy ry die hele 1400 km agter ons aan met die bakkie. Hy kla nooit nie. Staan reg met die lekkerste eetgoed vir ons die heeltyd. Reël alles. Doen alles, wip hom nooit. Hy is my tjomma.
En Lemar, my seuntjie. Dit voel soos gister dat ons saam gebad het. ‘n Yster. Al is is sy knieg baie seer, byt hy vas. Is geduldig met sy pa. Praat moed in. Ons gesels land en sand oor alles. Ons vertrou mekaar. Ons is pa en seun.
En dan is daar God. Die Heilige Gees wat die heeltyd teenwoordig is net soos die wind. Maar in plaas van ‘n wind wat pla, is Hy die wind wat vertroos.
Ons Vader wat sy hand oor ons hou. Ons het nog nie eers soveel as ‘n pap wiel gekry nie. Ons Vader, Hy dra ons.
En Jesus. Hy was self hier. Hy weet wat suffer is. Met Hom kan ek praat oor al die arm mense wat ek in die Karoo dorpies sien suffer van armoede. Die boere wat swaarkry in die droogte. En die arme arme diere.
Op die ou end moet ek sê, eintlik gaan alles maar net oor God. U is die een wat mense oor ons pad stuur. Wat ons lewe rig, vir ons lief is. Hy het alles gemaak. Hy laat ons besluite neem en drome droom. En Hy is in dit, Hy droom saam. Dankie Vader dat U my drome gee. U is amazing.
Henri Meyer se Blog 
Bly julle is veilig
LikeLike