Author: Henri Meyer (vdm)

Dit is weer daardie tyd van die jaar.  Dit is tyd dat jongmense Belydenis van hulle geloof moet doen.  Ek vat dit nogal ernstig .  Of eerder ek wil nogal hê hulle moet.  Want sien, toe ek Belydenis afgelê het, het ek nie eintlik geweet wat ek gedoen het nie.  Ek het maar net deur die motions gegaan.  Die jongmense moet voor die gemeente gaan staan en in ‘n kort toespraak sê hoekom hulle in God glo.

Maar hierdie jaar is special.  My middel kind is in die klas.  Ek voel dit aan my lyf.  Druk ons nie die kinders te hard nie.  Is hulle nie te jonk vir die goed nie?

Kom ek vat dit terug na die begin.  Die vraag is: “Wat is jou doel op aarde?”  Wat maak jy hier?  Ek wil so graag hê die jongmense moet dit verstaan.  God het ons mos gemaak.  God het hulle gemaak.  Met ‘n doel . Dis soos ‘n skroewedraaier, dit is gemaak om skroewe vas te draai.  Nou hoekom het God ons dan gemaak?

God het ons gemaak om ‘n verhouding met Hom te hê.  Hy het ons gemaak om ‘n verhouding met ons te hê.  Hy het ons gemaak om ‘n verhouding met mekaar te hê.  Hy het ons gemaak om ‘n verhouding met die natuur te hê.  Ek besef heeltemal dat dit om baie meer as dit gaan.  Dit is oorvereenvoudig.  Maar, is verhouding nie die bottom line nie?  God is liefde.

Omdat God liefde is, is keuse so belangrik.  Jy kan nie liefhê sonder keuse nie.  Dan is dit narsisme of ‘n verkragting van liefde.  Ons is vry, vry om te kies.  Dis presies hier waar die Belydenis van geloof tradisie inkom.  As jou eerste keuse is om ‘n verhouding met God te hê, dan sal al die ander keuses daaruit vloei.  Wat jy eendag gaan word, met wie jy gaan trou, wie jou vriende gaan wees.  Alles wat jy gaan doen.  Dan is om te lewe vir jou Christus en om te sterwe vir jou ‘n wins.

So ja shure dit is jonk om so ‘n besluit te neem.  Maar die belangrikste besluite in jou lewe word geneem as jy jonk is.  Is dit nie belangrik om jou grootste besluit oor hoekom jy hier is, jou doel op aarde; eerste te neem nie..?  in dieselfde asem wil ek sê: dat geen jongmens gedwing word om hierdie besluit te neem nie.  As ek my Vader se wil reg vestaan, moet elkeen die vryheid hê om self te kies.

1 Johannes 4:16 (AFR1983) . ¹⁶En ons ken die liefde wat God vir ons het, en ons glo daarin. God is liefde; wie in die liefde bly, bly in God en God bly in hom.

Ek lees in een van Eugene Peterson se boeke van Felix Culpa.  Dit is ‘n Latynse woord, dit beteken “O happy sin!”.  Meeste mense dink ‘n belydenis van sonde is ‘n negatiewe ding.  Jy moet op die grond rondkruip soos ‘n wurm en vir jou sonde boet dink mense.  Maar nie as dit by die evangelie kom nie.  As dit gaan oor God se goeie nuus dan is selfs belydenis van sonde “goeie nuus.”  “Wat?  Is jy ernstig?” Ja, ek is…

Dawid het ‘n verskriklike ding gedoen oor sy obsessie met Batseba.  Op die ou end was dit ‘n seks-moord skandaal.  En toe kom die profeet Natan na hom toe met ‘n prekie.  Natan wat eintlik soos Dawid se dominee is sê Eugene Peterson; vertel vir Dawid van ‘n man wat ‘n lammatjie gehad het.  Die lammetjie was die man se alles.  Die lammetjie het selfs van sy tafel af geëet.  En toe kom daar ‘n ryk ou.  Hy het vleis nodig gehad vir ‘n fees of iets.  Toe vat hy sommer net so die arm man se enigste lammetjie slag hom en eet hom op.  “Wat!?” sê Dawid.  “Daardie ou moet dadelik doodgemaak word en hy moet viervoudig vergoed.” Natan sê toe vir Dawid:  “Jy is die man!”  Dawid reageer deur te sê; hy weet; hy het teen die Here gesondig.  “Ek het gesondig teen die Here.” (2 Samuel 12:13)

Net daar begin daar toe ‘n proses van genesing vir Dawid.  Die gevolge van sy sonde het hy gedra.  Die baba wat Batseba in die lewe gebring het, het gesterf.  Maar Dawid se sonde belydenis het hom teruggebring na God toe.  Hy het weer die Dawid van Psalm 23 geword.

Peterson sê:  “So we’re trained to become sin-watchers, after the analogy of bird-watchers we go looking for sin with a certain sense of anticipation and delight, for each discovery of sin brings us to the brink of grace.”

Ek het nog nie die laaste blog geskryf oor hierdie Perlgrimstog nie.  So hier is dit nou.  Ek het tyd nodig gehad om eers tot verhaal te kom.  Dit was ‘n geweldige ervaring.

My vriend Pierrie het die volgende vraag gevra in een van sy preke.  “What makes you sad, mad,scared or glad?”  Dis nogal ‘n goeie vraag as mens oor iets geweldigs soos hierdie moet dink en jou gedagtes agtermekaar moet kry.

Wat my “sad” gemaak het is?  Die droogte.  In Strydenburg kon ons eers 17:00 stort want daar is nie water nie.  Die water in die dorp word net van 5-9 aangesit.   Nie eers gepraat van Victoria Wes en die pad tussen Victoria Wes en Beaufort Wes nie.  Dit het my baie laat dink.  Ry ek nie vir die verkeerde mense nie.  Ons samel geld in vir die mense in Mosambiek, maar wat van ons eie mense.  En toe, toe tref dit my, dis dieselfde issue.  Die wêreld is deurmekaar.  Ons het ons eie grootste vyand geword.  Global warming is, lyk my nou, ‘n werklikheid.  Nie dat dit nie al lankal was nie.  Maar nou voel ek dit aan my lyf.

En dit maak my “scared” en “mad”.  “Scared” want, wat gaan van ons word en “mad” want, ek doen dan niks nie.  Ek gaan maar net aan soos altyd.  Die 16 jarige Greta Tinburg het baie bekend geword omdat sy gesê het, wat help dit ek gaan skool toe as die wêreld oor tien jaar gaan vergaan.

Wel daar het jy dit.  Nou wat nou?  Wel ek is ‘n optimis, ‘n dromer sê party mense.  Maar ek is ook ‘n gelowige.  Is alles nou verby?  Nee, dit is nie.  Ek wil hê wat God wil hê.  Wat is dit wat God wil hê.  Hy wil sy Koninkryk laat kom.  Sy Koninkryk is die plek waar almal gelowig is, waar almal weet hoe lief Hy ons het.  ‘n Plek van Rus en Vrede, ‘n plek van Blydskap.

Dit bring my by “glad.”  Wat maak my “glad?”  God my Vader maak my bly.  Jinne as dit nie vir my Vader was nie.  Wat dan?  Wat wil God hê moet ons doen?  Wel wat my persoonlik aanbetref, God wil hê ek moet beter na die aarde kyk.  En Hy het my op hierdie toer gewys dat ons beter na mekaar moet kyk.

Daar is ‘n toekoms!  By God is daar altyd hoop.  Ons het R85 000 vir die mense in Mosambiek ingesamel.  Die mense wie se lewens platgevee was deur die vloede.  En nou is die nood op ons voorstoep.  Lyk my ek sal nog ‘n toer moet doen.  Hierdie keer vir mense hier rondom my wat deur hierdie droogte platgeslaan is.  Jesus se opdrag was nie verniet:  “Jy moet die Here jou God liefhê met jou hele hart, jou hele siel en jou hele verstand.  Dit is die eerste en die grootste gebod, en die tweede wat daarmee gelykstaan is,  Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.”

Jeremia 29:11–13 (AFR1983) .
¹¹Ek weet wat Ek vir julle beplan, sê die Here: voorspoed en nie teenspoed nie; Ek wil vir julle ’n toekoms gee, ’n verwagting!
¹²Dan sal julle My aanroep, tot My kom bid, en ek sal julle gebede verhoor.
¹³Julle sal vra na my wil en julle sal dan my wil ken as julle met julle hele hart daarna vra.

As jy nog iets wil bydra hier is die bankbesonderhede:

GO NG Kerk Mosselbaai
ABSA spaar – 9305467263
Takkode: 632 005

Vanoggend toe ons uit Beaufort Wes uit wegtrek bid ons saam. Toe ek klaar gebid het sê ek. Weet julle die Here het so vir ons gesorg ons het nie eers een pap wiel gekry nie. 5 Minute later het ons toe die pap wiel.

Is dit nie hoe die lewe ook werk nie. Ons liefdevolle Vader is die hele tyd by ons. Hy kyk na ons, sorg vir ons, is daar vir ons. Maar die elende tref ons nog steeds. Want, jy sien daar is sonde in hierdie wêreld. En sonde bring elende. Eendag as ons by ons regte huis, by ons Vader is sal ons nie meer pap wiele kry nie, geliefdes sal nie meer siek word, en verhoudings sal nie meer verbrokkel nie.

Maar dis nie al nie. Toe ek die pap wiel kry het ek alles reg gehad. Pierre het gestop met die bakkie en tjoef tjaf toe is ons weer op die pad. Ons kom deur ons krisisse. Ons liefdevolle Vader is altyd daar vir ons. Ek weet ‘n pap wiel is nie eintlik ‘n issue nie. Maar daar kom krisisse oor ons pad.

Toe Daniël se drie vriende Sadrag, Mesag en Abednego in die brandende vuuroond gegooi was. Het God nie die vuur geblus nie. Hy het ook nie vir Nebukadneser se soldate met blindheid geslaan nie. Nee, die drie outjies is in die vuuroond gegooi en toe die koning weer kyk, wat sien hy? “het ons dan nie drie in die vuuroond gegooi nie, en nou is daar ‘n vierde en hy lyk soos ‘n hemelwese.” En toe laat Nebukadneser hulle uit die oond uitkom en hulle klere het nie eers na vuur geruik nie.

Lyk my God het nie die vuur weg gevat nie. Hy het saam met hulle in die vuuroond ingeklim. Net so klim God altyd saam met ons in ons moeilikhede in.

More ry ons die laaste 90 km oor die berg huis toe…

Vandag was ‘n dag van agterkom hoeveel ander mense vir jou beteken. Ek sou nie hierdie 1400 km van Thabazimbi na Mosselbaai kon maak sonder mense nie.

Eerste is daar Thinus. Hy het sommer so uit die bloute by die kerk na my toe gekom en gesê hy wil saam. Ek dink ons Vader het met hom gepraat, regtig. Hy is ‘n tonic, ‘n lewens tonic. Altyd reg met ‘n glimlag en ‘n grappie. As ons stop spring hy uit en maak koffie, maak bottels vol, praat moed in. Sy woorde wat hy sekerlik die meeste sê is: “nee, sit jy, ek sal dit doen.”

Dan is daar Pierrie. Hy ry die hele 1400 km agter ons aan met die bakkie. Hy kla nooit nie. Staan reg met die lekkerste eetgoed vir ons die heeltyd. Reël alles. Doen alles, wip hom nooit. Hy is my tjomma.

En Lemar, my seuntjie. Dit voel soos gister dat ons saam gebad het. ‘n Yster. Al is is sy knieg baie seer, byt hy vas. Is geduldig met sy pa. Praat moed in. Ons gesels land en sand oor alles. Ons vertrou mekaar. Ons is pa en seun.

En dan is daar God. Die Heilige Gees wat die heeltyd teenwoordig is net soos die wind. Maar in plaas van ‘n wind wat pla, is Hy die wind wat vertroos.

Ons Vader wat sy hand oor ons hou. Ons het nog nie eers soveel as ‘n pap wiel gekry nie. Ons Vader, Hy dra ons.

En Jesus. Hy was self hier. Hy weet wat suffer is. Met Hom kan ek praat oor al die arm mense wat ek in die Karoo dorpies sien suffer van armoede. Die boere wat swaarkry in die droogte. En die arme arme diere.

Op die ou end moet ek sê, eintlik gaan alles maar net oor God. U is die een wat mense oor ons pad stuur. Wat ons lewe rig, vir ons lief is. Hy het alles gemaak. Hy laat ons besluite neem en drome droom. En Hy is in dit, Hy droom saam. Dankie Vader dat U my drome gee. U is amazing.

Wind. As ek vandag met een woord kan opsom sal dit wind wees. Die wind het vir 180 km van voor af gewaai. Dit was rof. Toe ons in Victoria Wes inry was daar so ‘n sterk wind van die kant af dat dit my amper van my fiets afgewaai het. Maar ons het dit gemaak.

Die feit dat dit tough was het my nogal laat dink. Dit het my laat dink aan die mense in Mosambiek. Mense wat alles verloor het in die vloed. Hulle kon nie plant nie as gevolg van die vloede. Hulle het nie kos nie. Ons doen mos hierdie om geld in te samel vir hulle. Wat is ‘n bietjie wind.

Verder het ons deur die allerverskriklikste droë dele gery. Victoria Wes is baie droog. Ek weet nie hoe kan iets hier leef nie. Die winde het ‘n bietjie reën gebring. Wat is ‘n bietjie wind op ‘n fiets nou. In Strydenburg is die water eers 5 uur die middag aangesit.

Daar is niks soos bietjie swaarkry om mens se lewe weer in perspektief te plaas nie. Ek het so baie om voor dankbaar te wees. Vader baie dankie dat U so goed vir my sorg. Dit is net genade. Wys my waar en hoe ek kan help om u kinders wat honger is en swaar kry met die droogte te help.

Romeine 5:3–5 (AFR1983): Dit is egter nie al nie. Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet: swaarkry kweek volharding, en volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van geloof kweek hoop; en dié hoop beskaam nie, want God het sy liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het.

Elke oggend voor ons ry lees ons eers so ‘n bietjie uit die Bybel en bid saam vir die dag wat voorlê. Vanoggend het ons gelees uit Psalm 24. “Die aarde behoort aan die Here en die volheid daarvan.” Op vandag se roete was ek beïndruk met die pragtige natuurskoon. ‘n Ent uit Kimberley uit was die veld baie mooi, maar toe begin dit droog te raak. Diep droog…

Ons staan langs die pad by een van daardie sement tafeltjies met die afdakkie en koffie drink. Toe daar iemand by ons stop. Ek dag nog by myself o jinne wat het ek nou weer gesondig. Toe kom groet die man en vrou ons baie vriendelik. Hy stel hom voor as Marais. Ons het net so ‘n rukkie gesels toe kom ek agter hy is die dominee op Strydenburg. Die mense kry swaar sê hy. Die dorp ontvolk. Die wêreld is droog. Kan ons hulle nie help om hulle vleis te verkoop nie vra hy. Hulle maak alles hier en dan kom verkoop hulle dit op Mosselbaai. Ek sê sommer dadelik, ja dit klink na ‘n uitstekende idee (nie dat die besluit alleen by my lê nie).

En toe kom ons op Strydenburg aan. Ons bly by mense aan huis, maar hulle is nie hier nie. Hulle is weg vir besigheid, maar hulle het hulle hele huis net so vir ons gelos, vol kos en gasvryheid.

Vir eers kon ons nie stort nie. Die water kom eers 5 uur aan sê die kerkkantoor tannie vir ons. Dis maar hoe dit hier is, sê sy.

En ek besef hoe goed ons Vader vir ons is. Ek kla partymaal met die witbrood onder die arm. Maar ek kan jou een ding vertel, ons het miskien die see, maar hierdie mense het die Bo-Karoo. Dit laat my so baie aan die Kalahari dink. Dit is besonders. Ons Vader het dit gemaak. Vader stuur asseblief vir die mense reën.

More ry ons Victoria Wes toe…