Author: Henri Meyer (vdm)

Twee weke terug is ek in Stellenbosch vir ‘n kursus, en soos elke oggend gaan ry ek vroeg fiets.  Dit was so ‘n heerlike oggend.  Oppad terug waai die wind lekker van agter af.  Dit is, so by the way, die laaste ding wat ek onthou.  Ek onthou ek het op my Garmin (fiets rekenaar/gps) gekyk en gesien ek ry lekker 55 km/h.  Die volgende ding wat ek onthou is dat ek opkyk en ‘n wit hospitaal plafon sien.  ‘n Kar het my bo van my fiets afgery.  ‘n Ambulans het my kom optel en hospitaal toe gevat nadat ‘n engel gestop het en hulle gebel het (die persoon wat my getref het was te gerattle).

Die lank en die kort van die storie is dat ek niks gebreek het nie.  Net erge harsing skudding.  En dit het my laat dink…

Hoe is dit moontlik dat ek niks gebreek het nie.  Almal is verbaas by die hospitaal.  Ek het die kar nogal hard getref.  My fiets is flenters.  Wel ek dink Ons Vader het my beskerm.  Ja regtig.  In Psalm 91 staan daar¹¹Hy sal sy engele opdrag gee om jou te beskerm waar jy ook al gaan.¹²Op hulle hande sal hulle jou dra, sodat jy nie jou voet teen ’n klip sal stamp nie.

Dis die eerste ding.  Ek moet nou net gaan uitfigure wat my Vader vir my wil sê.  Maar ek dink Hy wil vir my iets sê in die lyn van:  “My kind, ek is baie lief vir jou.  Meer as wat jy ooit sal besef.  Ek gee om vir jou.  Ook as jy gaan fietsry.  Ek is altyd by jou.  Ek het my engele opdrag gegee om jou te beskerm soos so baie ander kere waarvan jy nie eers weet nie.  En my kind, ek wil jou nog gebruik hier op aarde.  Jou lewe is vir my kosbaar…”

Die tweede ding is:  die lewe is baie broos.  kyk wat sê Job 7:9 ⁹Soos ’n wolk weggaan en verdwyn, so gaan ’n mens dood en kom nie terug nie…  Die lewe kan so maklik weggeneem word.  Leef elke dag voluit.  En weet God is altyd daar.  In die goed en die sleg.  Fillipense 4:13 is so mooi in Die Boodskap:  “Vir alles in die lewe, die goeie of die selgte, sien ek kans, omdat Jesus my bron van krag is.”

Ok; ek erken dit, ek is bang vir Chappies… Dit was die naweek weer die Argus fietsresies of soos dit deesdae bekend staan die Cape Town Cycle Tour. Soos wat die resies aangegaan het en hoe nader ons aan Chappies (Chapmans peake drive is ‘n lang opdraande naby aan die einde van die Argus fietresies) gekom het, hoe angstiger het ek geraak. En sien ons resies is hard, daars nie tyd vir opkyk of met iemand praat of wat ookal nie. Toe praat ek maar met Jesus…

“Here” sê ek. “Ek weet hierdie is nou nie eintlik ‘n belangrike ding nie. Dis net ‘n fietsresies after all. Maar kan ek maar met U praat oor Chappies. U sien Jesus ek wetie of ek dit hierdie jaar saam my groep daar gaan oor maak nie. Ek is ma half bang vir dit…”

En so praat ek toe met Jesus die hele pad oor. En weet jy wat. Ek beleef Hom as naby, luisterend en liefdevol. Hy het dit nou nie hard gesê nie. Maar in my hart, het Jesus gesê: “praat maar Henri, ek is lief vir jou. Wat vir jou belangrik is, is vir my ook belangrik, Ek luister graag.”

Dis toe eers lank na die resies dat ek weer daaraan dink en toe onthoou ek wat in Eksodus 33:11 staan “Die Here het direk met Moses gepraat soos ‘n man met sy vriend.”

“En nou: geloof, hoop en liefde bly, hierdie drie. En die grootste hiervan is die liefde!” (1 Kor. 13:13)  Iemand sê eendag vir my: “Het jy al ooit ‘n lykswa gesien met ‘n Venter sleepwaentjie agterna?”  Wat kan ons saamvat hemel toe?

Geloof en Hoop gaan altwee tot ‘n einde kom as ons sterf.  Maar liefde sal bly.  Liefde bly vir ewig.  As ons sterf gaan ons alles verloor wat die lewe vir ons gegee het, behalwe liefde.  Liefde is God in ons.  Liefde woon in ons verhoudinge met mense.  Dit is al wat ons regtig saamvat en agter gaan laat.  Liefde gaan van generasie tot generasie.  Dit hou nooit op nie.

So as dit jou tyd is om huis toe te gaan.  Sê vir jou mense.  Liefde vergaan nooit nie.  Die liefde wat in my hart woon vir jou, daardie liefde is wat jou sal vertroos.

Ek onthou dit nog goed.  Ek was ‘n student.  Dis soos gister.  Ek sit op die blombak se rand voor die Teologie Fakulteit.  Met my kop in my hande.  Soos daai ‘denker’ beeldjie wat party ouens op hul lesenare sit.  Ek het net nie gedink nie.  Ek was moedeloos.  Ek was nie seker oor die hele dominee ding nie.  Ek het getwyfel.  Sommer in alles.  En so uit die bloute kom daar ‘n ou aan.  Hy het sulke “nice” oë gehad met sulke lang krul hare.  Nee regtig, dit het gebeur, ek maak dit nie op nie.  En hy vra my:  “Wat is fout?”  Ek vertel hom toe my hele storie, van twyfel en ek weet darem nie of ek ‘n dominee kan word nie en so aan.  Hy het geduldig geluister, omtrent niks gesê nie en toe is hy daar weg.  wat hy wel gesê het, is dat ek met iemand moet gaan praat daaroor.

Ek besluit toe om met een van my profs te gaan praat.  Prof. Jurie Le Roux.  Ek het van hom gehou.  Hy was ‘n genuine ou.  Sy antwoord het my net nogal verbaas.  “Ek is so bly as jy twyfel” sê hy toe “want sien, twyfel en geloof is soms soos twee kante van dieselfde muntstuk.”

En so berei ek ‘n preek voor oor Tomas die twyfelaar.  En ek kom agter Tomas was eintlik net ‘n genuine ou.  Iemand wat baie lief was vir Jesus.  Hy was maar net eerlik oor sy geloof.  Tomas was die een wat saam met Jesus terug wou gaan na gevaarlike Jerusalem; toe die ander dissipels nie wou nie.  Hy was die een wat nie kon verstaan waarheen Jesus gaan nie, toe Hy op die vooraand van die kruispad was.  Hy wou die pad daarheen ken, sodat Hy ook kon gaan.  En toe Jesus aan sy dissipels verskyn; die eerste maal na sy opstanding, was Tomas nie daar nie.  Hulle vertel hom toe.  En hy sê  “Not a mielies!”  “Dit kan nie wees nie.”  Hy gaan nie sy hart weer breek nie.  Hy sal dit eers glo as hy sy vingers in die merke in Jesus se hande en voete kan indruk.

Kyk bietjie hierdie twee aanhalings:

There is an unhealthy skepticism that refuses to believe, and there is an eager skepticism that wants desperately to believe but is afraid to hope.

Richards, L. (1999). Every man in the Bible (p. 191). Nashville: T. Nelson.

“Doesn’t the same thing also happen to us when something completely new occurs in our everyday life? We stop short, we don’t understand, we don’t know what to do. Newness often makes us fearful, including the newness which God brings us, the newness which God asks of us” 

Pope Francis

“Doubt is but another element of Faith.”

Saint Augustine

Fietsryers en Laerskool atlete het iets in gemeen. Nee een van die twee hou baie van deelneem in die reën nie.  Ek onthou nog goed toe ek eenmaal ‘n paar jaar gelede ‘n Laerskool atletiek byeenkoms moes open. “Dominee” vra die hoof, “bid asseblief dat dit nie moet reën nie. Jy weet as ons nie hierdie atletiek byeenkoms vanmiddag kan doen die, dan weet ek nie wanneer ons dit gaan inpas nie.” Die woorde van ‘n boer vroeër die week kom toe net daar by my op: “Henri kan ons nie asseblief ‘n biddag vir reën hou nie. Ek weet nie meer water kant toe nie…”

Toe ek vanoggend gaan fietsry en ek reën lekker nat naby Gourits, wou ek net begin kla. Toe dink ek aan daardie dag. As ek bid dat dit nie by die atletiek moet reën nie is die Boere kwaad vir God. As ek bid dat dit moet reën dan is die kinders kwaad vir God. Die arme Here. Hy kan ook niks reg doen die.  En ek voel toe vreeslik selfsugtig.

Daai dag toe bid ek maar dat die kinders ‘n lekker atletiek byeenkoms moet hê en die Boere ‘n goeie oes moet hê.

Besef dit tog: Ek, Ek is die Here!  Naas my is daar geen ander God nie.  Ek maak dood en ek gee lewe. Ek maak siek en Ek maak gesond. Uit my mag word niemand bevry nie. Deuteronomium 32:39

My skoonpa. My geliefde vrou se Vader. Lê in ICU in Rustenburg. Hy het ‘n beroerte gehad. En ons sit hier. Sonder info. Jy kry nie ‘n dokter om met jou te praat nie en die verpleegsters sê maar net wat jy reeds weet. Dis frustrerend. Vrek frustrerend.

Wat beteken dit om in Jesus te glo? Beteken dit dat jy glo dat Hy vir jou aan die kruis gesterf het en dat jy nou kan hemel toe gaan. Ja, natuurlik. Maar sien ons hak daar vas. Dit gaan nie net oor die lewe na die dood nie. Dit gaan oor die lewe hier en nou. Ek sit nou met ‘n issue. Ek is nou bekommerd oor my skoonpa en my vrou. Nou wat nou?

Ek het dit nog altyd “odd” gevind dat Jesus vir Petrus sê hy het klein geloof as hy sink in die see. Ek meen have a heart. Die ou loop op die see. Of as die dissipels bang raak vir die storm op die see. Dan sê hy dieselfde ding. Of die verhaal van Jairus se dogetrtjie. hy sê die pa moet net glo. So asof die pa die kind nou gesond moet glo. So asof dinge afhang van hoe baie of min ek glo. Wel as dit daarvan afgehang het kan ek net sowel ophou bid hoor.

Jy sien Jesus sê verder dat as ons maar net geloof so groot soos ‘n mosterdsaadjie gehad het, sou ons vir hierdie berg kon sê gooi jou in die see. Wat! ‘n Berg in die see. Komaan? regtig Jesus?

Jesus probeer vir ons iets leer. Hy sê vir ons: “My geliefde kind, dit gaan nie oor jou nie, dit gaan oor my. Dit gaan nie oor jou geloof in die uitkoms van jou gebed nie. Dit gaan oor jou geloof in my krag. Dit gaan daaroor of jy glo ek kan iets aan die situasie doen. Net ‘n bietjie geloof in my my geliefde kind. Selfs so min soos ‘n mostersaadjie en ek kan hierdie berg in die see gooi…

Hoe begrawe mens jou suster? Jy kan nie in die banke sit en huil saam met die ander mense nie. Jy moet voor staan en jou liewe suster wat jy so swaar sien doodgaan het begrawe. Ek weet nie…

Maar hier is so iets van wat ek dink ek gaan sê (as ek ‘n woord uitkry). “Dying is returning home…” het Henri Nouwen gesê.

Jy sien ek dink nie ons hoort hier op aarde nie. Ons is nie gemaak vir hier nie. Ons is gemaak vir die hemel, ons huis, die plek waar ons hoort. Dink bietjie daaraan. Toe God die eerste mense gemaak het, het Hy hulle gemaak nie om in ‘n plek te leef waar sonde ons lewe omkrap nie. Nee, Hy het ons gemaak om in ‘n Paradys te leef. Vir ewig saam met Hom. Dis ons huis. Dis ons betsaansoorsprong. Dis ons voorreg. So by the way dis nie ons reg nie.

Die woord sê in 2 Korintiërs 4:18 “Ons oog is nie op die sigbare dinge gerig nie, maar op die onsigbare; want die sigbare dinge is tydelik, maar die onsigbare dinge is ewig.”

Die Bybel gaan verder en sê; ons bly hier op aarde in ‘n tent, hierdie tent is tydelik, maar ons het ‘n woning by God wat ewig is. (2 Korintiërs 5:1)

Hierdie begrafnis is bitter-soet. Dis baie bitter! Die monster van die dood het ons geliefde suster op ‘n baie jong ouderdom uit ons midde kom wegruk. Maar dis ook soet! Baie soet. Want sien; ek sien ons Vader met arms uigesterk. Hy wag vir haar. Hy hardloop haar tegemoet. “My geliefde dogter, Charlotte, ek het so lank vir jou gewag. Ek is so bly jy is hier. Gou trek vir haar klere aan, sit vir haar ‘n ring aan die vinger. Net die beste vir my geliefde. Hey julle daar, gaan slag die vetgemaakte kalf. My kind het huistoe gekom. Sy is nou hier by my, waar sy hoort. Haar tent waarin sy vir 45 jaar gewoon het is afgebreek. Nou is sy in haar ewige woning. Hier gaan sy Rus en Vrede beleef tot in alle ewigheid…

NS. Die skildery hierbo is van ‘n Egiptiese skilder Kerolos Sawat en is getiteld: “First day in Heaven.”