Author: Henri Meyer (vdm)

Ek sit in my deurmekaar studeerkamer besig om voor te berei vir more se Kersboodskap (eks bietjie laat, maar nou na…). En ek struggle, want, wat is die boodskap van Kersfees. Ja, ek weet Jesus het aarde toe gekom om vir ons sondes te sterf. Ons almal weet dit. Maar regtig, dit voel vir my so holrug gery… en verstaan ons dit regtig?

Ok, kom ons kyk so daarna. Kom ons sê Jesus het nie aarde toe gekom as ‘n baba nie, maar as ‘n grootmens en dan aan die kruis gesterf. Wat sou die verskil wees. Ek meen Hy is God after all, Hy kan kom soos Hy wil. Hoekom op hierdie manier. Hoekom op so ‘n wierd manier. So buite egtelik. So broos. So weird, baie weird?

Ek dink ons kyk verkeerd na die besigheid. Ek (oftewel ons) is so ingestel daarop om God te vind, Hom te kry, Hom lief te hê dat ons die hele punt mis. Iemand het eendag vir my gevra hoeveel paaie is daar na God? Daar is geen pad na God toe nie! Net ‘n pad van God af na ons toe. Jy sien dis die punt van Kersfees. God kom na ons toe. Hy is lief vir ons. Hy wil kom deel word van ons storie. God wil saam met ons ‘n paar sakke sout opeet. Hoe anders sal Hy kan deel word van ons?

En dit… dit wys God se eintlike broosheid. Dit is hoekom Hy kom as ‘n brose baba. Want sien, God se storie en my storie oorvleuel nou. Hy ken my pyn, ek ken sy pyn. Hy ken my pad, ek ken sy pad. Hy ken my vreugdes, ek ken sy vreugdes.

God kom wys vir ons dat ons lewe op aarde nie maar ‘n hardloop in sirkels lewe is nie. Ons is almal oppad. Oppad waarheen? Oppad huistoe. Oppad na ons plek van Rus en Vrede. En God kom vat ons aan die hand en wys vir ons die weg…

Jesus het gesê: Ek is die weg en die waarheid en die Lewe… Johannes 14:6

Hieraan weet ons dat ons in Hom bly en Hy in ons: Hy het ons sy Gees gegee. 1 Johannes 4:13

Ek onthou nog goed toe ek in my eerste jaar as Teologie student begin het hoe swak ek in my geloof gevoel het. Die mense daar het vir my soos geloofs reuse gevoel. Dit het vir my gevoel hulle kan dinge lewendig bid. Regtig. En ek die arme ou drommel kom daar aan en weet nie eers of ek op die regte plek is nie. Ek het so stupid gevoel soos ‘n regte twyfelaar…

Johannes die Doper was nou wraggies in my boekie nog altyd een van daai geloofs reuse. Ek meen, hy het die Messias voorspel. Hy was die toonbeeld van geloof in Jesus. Maar toe lees ek in ‘n boekie van Stefan Joubert dat hy ok getwyfel het. In Matteus 11 lees ek van hoe Johannes die doper in die tronk is. Onthou bietjie daai tyd se tronke is bad hoor. Dis eintlik net ‘n gat in die grond met ‘n emmer in die hoek, stikdonker. Hy praat toe seker met van sy dissipels deur ‘n opening in die dak, amper soos ‘n tipe manhole. Gaan vra vir Jesus (en ek haal aan uit Mattues 11:3) “Is U die een wat sou kom, of moet ons ‘n ander een verwag?”

Wat! Die geloofsreus Johannes die doper twyfel! Hy twyfel in Jesus! Hy sit in die tronk dit gaan sleg met hom.

En Jesus? Hy raas nie… Nee, Hy sê vir die dissipels: “Gaan sê vir Johannes wat julle die Messias alles sien doen.” En Dan? Dan prys Jesus Johannes. Hy sê vir almal dat “Onder die mense op aarde is niemand gebore wat groter is as Johannes die doper nie…”

God het geduld met ons swak wees en ons twyfel en ons ongeloof… Dankie tog!

Onthou tog om te subscribe as jy hierdie blog in jou e mail wil ontvang.

Ek is seker jy het ook al ‘n God moment beleef… daai oomblik toe jy voel, maar nou is God hier. Nou praat Hy met my. Nie in ‘n hoorbare stem nie, maar diep, daar waar die Disprin oplos soos my ou vriend altyd sê.

Kom ek vertel jou van my God moment die week.

Kyk bietjie mooi na die foto wat ek hierbo ingesit het het. Dit is ‘n foto wat ek geneem het by Natures Valley, baie naby aan die einde van die Otter staproete. Ek en my twee vriende (en kollegas) was die week daar om ons jaar beplanning te doen. Maar kyk mooi na die foto. Sien jy vir Gerrie daar staan? Met sy rooi hemp aan?

Hierdie boom is ‘n Outiniqua Geelhout en waarskynlik meer as 600 jaar oud (Hulle kan meer as 200 jaar oud word). Hy was lank voor my daar, en hy sal lank na my daar wees. Ons Vader het hom gemaak…

Dit is toe ek langs daai boom staan, saam my twee vriende dat ek my God Moment beleef. Hoe nietig is ek nie. Klein en “insignificant.” En tog sien God my raak. Meer as raaksien. Hy ken my deur en deur en deur. Of ek sit en of ek opstaan, Hy weet van dit. Daar is nog nie ‘n woord op my tong of God weet van dit. Sjoe ek het spesiaal gevoel langs daai groot boom.

Kyk hoe mooi sê Psalm 139 dit:

Here, U sien dwarsdeur my, U ken my. Of ek sit en of ek opstaan, U weet dit, U ken my gedagtes nog voordat hulle by my opkom. Of ek reis en of ek oorbly, U bepaal dit, U is met al my paaie goed bekend. Daar is nog nie ’n woord op my tong nie of U, Here, weet wat dit gaan wees. U omsluit my van alle kante, U neem my in besit. Dié wete oorweldig my, dit is te hoog vir my begrip.

Onthou tog om te subscribe as jy die blog wil volg.

So ‘n ruk terug gesels ek met ‘n Pa wat 2 van sy kinders as tieners aan die monster van die dood verloor het. “Hoe cope ‘n mens met dit?” Vra ek… Hy sê: “Dit was nooit my kinders nie. Hulle het altyd aan God behoort.”

Die pa het my uitgeboul. Dit is sy vryheid wat my toe op ‘n “journey” van my eie gesit het. En natuurlik iets wat my mentor Henri Nouwen gesê het: “Through birth a child is given to parents; through baptism a child is given to God…”

Ek wil jou nog iets vertel. In my finale jaar as teologie student wou ek graag ‘n sendeling in Indië word. My paadjie het toe anders geloop, maar dis ‘n storie vir ‘n ander dag. My Ma was baie opgestres oor die ding. Wat ‘n mens kan verstaan. Na so ‘n maand of wat kom sy na my toe, gee my ‘n Bybel as geskenk en sê: My kind ek het jou vir die Here terug gegee. Jy is sy kind, Hy sal na jou kyk…”. Weereens vryheid…”

Jy sien ons dink goeters is ons sin. Ons dink mense is ook ons sin. Maar, dit is nie. Alles behoort aan God. Psalm 24:1. “Die aarde en alles wat daarop is, die wêreld en die wat daar woon, alles behoort aan die Here.”

Dit maak my vry. Dit maak my vry om te weet my kinders behoort aan God. Hy het hulle vir my gegee om vir Hom groot te maak. VIR HOM! Nie vir geld nie. Nie vir aansien nie. Nie vir hierdie wereld nie, maar vir sy wêreld. Vir sy Koninkryk. Alles is God se verantwoordelikheid. Hy gee aan my ook ‘n verantwoordelikheid. Dis asof God sê: My kind. Ek is baie lief vir jou. Ek is so lief vir jou dat ek vir jou geld gegee het, om ‘n kar te koop, lekker braaivleis, ‘n mooi selfoon, lekker skoene en nog baie ander dinge. My kind maak op my staat om jou te help om jou geld te gebruik om my Koninkryk te bou. Maar weet jy my kind. Ek het ook vir jou van my kinders gegee. Ja, ek dink so baie van jou. Ek sal jou help om hulle groot te maak, om my te dissipels te wees. Maar, dit bly my verantwoordelikheid hoor. So slaap maar rustig my geliefde kind…”

Lees ook gerus verder: https://henrinouwen.org/meditation/baptism-way-freedom/

Onthou ook om onder aan hierdie bladsy te “suscribe” as jy n email wil kry.

Partykeer raak dinge net te veel. Ek weet nou nie van jou nie, maar ek het dan ‘n break nodig. Net ek en die Here. Die laaste tyd was daar net te veel goed. My suster is baie siek (kanker😬), die chemo breek haar. My nefie se pragtige vroutjie is aan Malaria oorlede en los hom en die twee kindertjies agter. Nie eers te praat van die selfdood, kinder sterftes en kanker van mense wat ek liefhet in die gemeente nie.

Nou ja toe vir eers genoeg gekla. Daar kom toe ‘n Sinode vergadering in Stellenbosch op en ek besluit net daar en dan, dat ek die 380 km oor twee dae met my fiets gaan ry. Dag een tot in Swellendam, en dag twee die res van die pad oor die Ou Dutoitskloofpas na Stellenbosch. Ek en my fiets, met net die Here as geselskap.

Maar O my word! Ek het nie gebargain op die warmste dag in mense heugenis nie. ‘n Bergwind reg van voor. Meer as 40 grade celcius. Een van die moeilikste dae wat ek nog op ‘n fiets beleef het. Daai bergwind het my uitgedroog soos ‘n rosyntjie. Met 30 km. om te gaan tot in Swellendam stap ek later twee bulte uit ( die eerste keer in my lewe). Die salpeter slaan op my uit. Ek kramp so dat ek sukkel sukkel tot by ‘n draadheining stap en net so in die son neerplof in die stof😂.

En dis toe dat die Here met my praat. Hy sê ( nou nie in ‘n hoorbare stem of iets nie, sommer so in my hart): jou pyn is erg, maar dit is niks teen jou suster se pyn nie. Jou pyn is tydelik, môre voel jy beter, haar pyn hou aan. Alles gaan verby, behalwe skatte in die hemel. Maak hulle bymekaar.

En toe! Toe ry ek by hierdie bord langs die pad verby wat ek al so baie gesien het. In die verlede het dit my eintlik geïriteer. Maar die dag. Toe sien ek dit! “Vir Jesus is niks onmoontlik nie.”

Ek moet vanaand die Hoërskool se prysuitdeling gaan open. En weet jy, ek weet nie of die mense noodwendig gaan hou van dit wat ek glo ons Vader op my hart lê nie.

Ek ervaar deesdae dat ek en ander ouers baie druk op jongmense plaas. Hulle moet presteer. Jy moet ‘n loopbaan hê. As jy nie nou hard werk nie, gaan jy nie plek kry by die Universiteit om nie eers te praat van die koshuis nie. En onthou die hele besigheid is nog baie duur ook, so jy moet wragtag nie droogmaak nie. Jy kry net een kans hoor!

En dan lui Jesus se woorde in my ore. Maak vir julle skatte in die hemel bymekaar. Daar waar jou skat is, daar sal jou hart ook wees sê Hy. En dan wonder ek wat sê ons met al hierdie dinge. Fokus ons op dit wat eintlik belangrik is?

Moet my nou nie verkeerd verstaan nie. Dit is belangrik dat ons kinders ‘n opvoeding moet kry en ‘n kwalifikasie om te gaan werk. Maar, leer ons hulle die ander kant ook? Leer ons hulle dat die werklik belangrike dinge in die lewe. Dinge is wat geld nie kan koop nie. Wys en leer ons hulle dat om Jesus se dissipel te wees belangrik is. Leer ons hulle van gebed. Wys ons hulle hoe lyk skatte in die hemel….

Ons diep honger wees na daai iets in ons lewens is die ding wat ons dryf. Ons honger wees na iemand, na iets, daai ding wat ons waardig laat voel. Hierdie ding kan ons grootste geestelike geskenk van God af wees, of dit kan ons grootste vloek in ons lewe wees.

Ons het hulle al almal gesien (miskien is ek een…). Mense wat ander net té nodig het. Alles wat jy doen, sê, koop, het te make met hoe ek daardeur aanvaar gaan word of nie. Koop ek ‘n nuwe kar of rok of fiets, dan wonder ek… Gaan mense my aanvaar. Ek wonder darem wat gaan hulle sê as ek more met hierdie selfoon daar aankom. Dis ‘n probleem.

Sondag hou ons Nagmaal in ons great gemeente. Nagmaal gaan oor honger wees. ‘n Honger na God. En daai is ‘n goeie honger. Die vrae soos: as ek dit doen, of dat koop of dit sê, wonder ek darem wat sal God daarvan dink. En dan besef jy! Ek is God se geliefde. Hy aanvaar my. Hy is lief vir my. Daar is niks wat ek kan doen of sê of koop om dit te verander nie. Ewe skielik raak ek heel. Honger na God!